In de speeltuin

Daar ben ik weer met een nieuwe blog. Deze keer over kiezen voor jezelf.  Een zin die iedereen met regelmaat wel hoort, denkt of zegt tegen een ander.  Klinkt zo lekker abstract en soms ook nikszeggend. Want wat houdt dat dan eigenlijk in? En wanneer en hoe doe je dat dan?

Het zet me wel aan het denken want we zeggen dit vaak in het moment tegen iemand.  De conclusie is dan vaak, kies voor jezelf hoor! En de ander beaamd het dan dat echt te moeten doen. Tja en daar stopt het vaak. We nemen het ons voor dat voortaan echt te doen maar weten vaak niet hoe. Het oude patroon wat we kennen is dan het veiligst en al snel pakken we daarnaar terug.

Kiezen voor jezelf is keuzes maken. Iedere keer weer opnieuw. Groot of klein, het maakt eigenlijk niet uit. Jezelf steeds opnieuw de vraag stellen " waar wordt ik blij en gelukkig van". Niet steeds aanpassen aan anderen of aan het denkbeeld van anderen. Afwegingen maken wat juist voelt voor je en wat niet. Dit kan betrekking hebben op vanalles. Van het eten van een maaltijd, kleding die je aantrekt, hobby's, vriendschappen, relatie of werk. Maar ook zaken als tijd voor je zelf, je uitspreken of het nemen van rust. Valt of staat het dan niet gewoon eigenlijk met nee durven zeggen? Nee zeggen tegen wat niet juist meer voor jezelf voelt en een dikke ja zeggen tegen waar jij blij van wordt. Tja, en dan blijkt dat je misschien achteraf beter een andere keuze had kunnen maken. Is dat erg? Naar mijn mening eigenlijk niet. Want daardoor blijven we leren en ontwikkelen.

Leren we onszelf steeds beter kennen en dichterbij ons zelf te komen. Niet te hard voor onszelf hierin zijn kan dus ook een keuze zijn. Het gewoonweg omarmen dat we soms minder goede keuzes maken en dat die er mogen zijn. Daarbij kiezen voor jezelf voelt niet altijd even goed op dat moment. Dit kan vaak heel moeilijk zijn, pijnlijk, verdrietig en schuldgevoel oproepen. Maar wel noodzakelijk om steeds dichterbij jouw hoogste zijn te komen.

Samengevat is kiezen voor jezelf naar mijn mening meer dan een simpele zin aan de koffietafel en een uitdagend dagelijks terugkerend proces. Een soort dans die je iedere dag weer opnieuw aangaat met jezelf. Niet steeds aanpassen aan wat anderen willen maar afstemmen op wat goed voelt voor jou. Een goede bekende van mij zegt met regelmaat het leven is een grote speeltuin waar je mag spelen, leren, beleven en groeien. Deze zin heb ik in de afgelopen jaren steeds meer leren omarmen en maakt het dan ook makkelijker om keuzes te maken waar ik echt blij van wordt. En dat levert soms echt welleens littekens of blauwe plekken op. Vallen en opstaan dus. Maar dat hoort bij spelen toch?

Ik  sluit vandaag dan ook af met" een fijne dag gewenst in de speeltuin van het leven"

Lieve groet,

Maruschka